تفاوت های انگلیسی بریتیش و امریکن

حتما می‌دانید که زبان انگلیسی در قرن‌های 16 و 17 میلادی توسط مردم اهل امپراطوری بریتانیا (که به آنها بریتیش می‌گوییم) به قاره آمریکا برده شد. به این نکته هم اشاره کنیم که بریتانیا یعنی مجموع چهار کشور انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی که در کنار هم و در یک منطقه جغرافیایی قرار دارند.

در آن زمان، قرون وسطی تازه به پایان رسیده بودند. در قرون وسطی، مردم عادی سواد خواندن و نوشتن نداشتند و تنها مقامات عالی رتبه کلیسا از این حق برخوردار بودند. این موضوع برای پادشاهان و درباریان هم اهمیت چندانی نداشت.

به همین خاطر، هنوز نه واژه نامه ای وجود داشت و نه فرمتی استاندارد برای تلفظ و دیکته صحیح کلمات. تعداد افراد باسواد هم هنوز بسیار اندک بود.

اولین دیکشنری های انگلیسی در قرن هفدهم و در شهر لندن تهیه شدند. از طرف دیگر، شخصی به نام نوآ وبستر (Noah Webster) که دیکشنری معروف مریام وبستر هم به نام اوست، یکی از مهاجرانی بود که در آمریکا زندگی می‌کرد و از قضا، زبان شناس هم بود. وبستر تصمیم گرفت به منظور استقلال آمریکا و دادن هویتی جداگانه به این کشور جدید، نسخه‌ای متفاوت از زبان انگلیسی بسازد که در این کار موفق هم شد.

چه تفاوت‌هایی بین انگلیسی امریکن و بریتیش وجود دارند؟

قبل از پرداختن به موضوع اصلی یک مثال کوچک می‌زنیم:

یکی از تفاوت های اصلی این دو نسخه انگلیسی، این بود که مردم اهل آمریکا صدای “ر” /r/ را کاملا تلفظ می‌کردند در حالی که انگلیسی زبانان بریتیش چندان تمایلی به این کار نداشتند. از طرف دیگر اشراف و نجیب زادگان انگلیسی به منظور تاکید روی اصالت خود، عدم تلفظ صدای /r/ را شدیدتر کردند و همین باعث شد که این نوع حرف زدن در بریتانیا به نوعی “مد” تبدیل شود. اما به تدریج، این تفاوت ها تبدیل به اجزای جدایی ناپذیر این دو گویش شدند و به همین علت، امروزه دو نوع انگلیسی در دنیا وجود دارد: امریکن انگلیش (American English) و بریتیش انگلیش (British English).

شاید بگویید که مردم استرالیا، هند، کشورهای عربی و کشورهای اسپانیایی زبان هم انگلیسی صحبت کردن خاص خود را دارند.

این صحبت کاملا درست است، اما باید توجه کنیم که تفاوت بین زبان انگلیسی در این کشورها با بریتانیا یا ایالات متحده بیشتر (اگر نگوییم همیشه) در لهجه خاص آن افراد است و نه در واژگان (Vocabulary) و گرامر (Grammar). اما American English و British English امروزه به عنوان دو زبان متفاوت شناخته می‌شوند.

نگران نباشید! این تفاوت‌ها اصلا در حدی نیستند که موضوع را برای شما سخت کنند. در ادامه مطلب، به صورت فهرست وار به این موارد اشاره خواهیم کرد.

تفاوت‌ها در دیکته (Spelling)

بعضی از تفاوت های انگلیسی امریکن و بریتیش در دیکته کلمات اینها هستند. عبارت e.g که در جدول آمده یعنی “برای مثال”.

American English British English
(e (e.g. anemia, diarrhea, encyclopedia (oe/ae (e.g. anaemia, diarrhoea, encyclopaedia
(ed (e.g. burned, dreamed, leaped (t (e.g. burnt, dreamt, leapt
(ense (defense, offense, license (ence (e.g. defence, offence, licence
(el (e.g. canceled, jeweler, marvelous (ell (e.g. cancelled, jeweller, marvellous
(ize (e.g. appetizer, familiarize, organize (ise (e.g. appetiser, familiarise, organise
(ll (e.g. enroll, fulfill, skillfull (l (e.g. enrol, fulfil, skilful
(og (e.g. analog, monolog, catalog (ogue (e.g. analogue, monologue, catalogue
(o (e.g. color, behavior, mold (ou (e.g. colour, behaviour, mould
(er (e.g. meter, fiber, center (re (e.g. metre, fibre, centre
(i (e.g. tire (y (e.g. tyre

تفاوت‌ها در واژگان (Vocabulary)

آمریکایی ها و بریتانیایی ها کلمات فراوانی دارند که با یکدیگر مشترک نیستند. در جدول زیر، بعضی از معمول‌ترین کلماتی که در صحبت‌های روزمره به کار رفته و در آمریکا و بریتانیا متفاوت هستند را آورده‌ایم:

American English British English
pants trousers
apartment flat
hood (bonnet (the front of the car
trunk (boot (the back of the car
truck lorry
college university
vacation holiday
sweater jumper
chips crisps
French fries chips
sneakers trainers
soda fizzy drink
mailbox postbox
cookie biscuit
drugstore chemist
store shop
soccer football
elevator lift

تفاوت‌ها در دستور زبان (Grammar)

جدا از موضوع دیکته و واژگان، گاهی تفاوت‌ های گرامری هم بین امریکن انگلیش و بریتیش انگلیش دیده می‌شود:

کلماتی که درباره گروهی از افراد صحبت می‌کنند (مثل group یا band) در انگلیسی امریکن به صورت he یا she کار می‌‎کنند. برای مثال: .The band is playing از طرف دیگر در انگلیسی بریتیش معولا گفته می‌شود .The band are playing

در انگلیسی بریتیش از عبارت “Shall” بسیار زیاد استفاده می‌شود در حالی که در امریکن انگلیش به جای آن بیشتر will و should می‌آید.

فرم past participle فعل get به صورت gotten است و آمریکایی‌ها هم همچنان از آن استفاده می‌کنند. اما بریتانیایی ها ترجیح می‌دهند از فرم کوتاه‌تر آن یعنی got  استفاده کنند.

در انگلیسی بریتیش عبارت‌های have got و has got به جای have و has به کار رفته و در کتاب‌های آموزش زبان انگلیسی بریتیش هم تدریس می‌شوند.

فعل کمکی Needn’t به فراوانی در انگلیسی بریتیش شنیده می‌شود. Needn’t یعنی don’t need to. اما چنین چیزی در انگلیسی امریکن تقریبا وجود ندارد.

در انگلیسی بریتیش حرف اضافه at برای اشاره به زمان و مکان بسیار به کار می‌‎رود که در انگلیسی آمریکایی با in و on عوض شده است (برای مثال on the weekend و at the weekend).

این تفاوت‌ها چقدر مهم هستند؟

نه چندان زیاد. اکثر زبان آموزان در کشور ایران انگلیسی را با سیستم American می‌آموزند، در حالی که آزمون‌های آیلتس و PTE به زبان انگلیسی British هستند.

البته جای هیچ نگرانی نیست.

در آزمون‌ های بین المللی زبان انگلیسی، لهجه شما (حتی اگر مثل هندی‌ها صحبت کنید) و British یا American صحبت کردنتان هیچ اهمیتی ندارد و به خاطر آن نمره شما کم و زیاد نمی‌شود. این که واژگان مورد استفاده شما ترکیبی از هر دو نوع انگلیسی باشد هم اصلا مهم نیست. تنها این مهم است که استانداردهای مورد نظر آزمون را رعایت کنید.

انگلیسی ها و آمریکایی‌ها در هنگام سفر مشکلی در ارتباط با یکدیگر ندارند. اگر هم شما قصد شرکت در آزمونی بین‌المللی را دارید که با آنچه یاد گرفته‌اید متفاوت است، فقط کافی است منابع آن آزمون را مطالعه کنید تا برای بخش Listening آن آماده شوید.

منبع:ایران اروپا

س.آ

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *