بهترین لهجه زبان انگلیسی برای یادگیری کدام است؟
گویش زبان انگلیسی یکی از دلمشغول های زبان آموزان است و بسیاری از زبان آموزان برای رسیدن به تلفظ و گویش درست نیازمند پیمودن راه درازی هستند که گاه ممکن است سال ها به طول بیانجامد. کارشناسان زبان انگلیسی دو مساله لهجه استاندارد انگلیسی و تلفظ درست را بررسی نموده اند.
آیا لهجه استانداردی برای زبان انگلیسی وجود دارد؟
هیچ لهجه دقیقی برای زبان انگلیسی وجود ندارد. هیچ لهجه خنثای انگلیسی نیز وجود ندارد. همه انگلیسی زبان ها باید با بسیاری از جنبه های مختلف مقابله کنند و بیاموزند که چگونه آنها را درک کنند. برخی از لهجه ها با گروه های اجتماعی که قدر و منزلت بالایی دارند در ارتباطند (به عنوان مثال انواع لهجه هایی که افراد دارای تحصیلات عالی دارند)، اما بسیاری از این لهجه های با قدر و منزلت بالا، بومی هستند. لهجه هایی که به طور سنتی به افرادی که زبان مادری شان انگلیسی نیست تدریس می شود، لهجه های با قدر و منزلت بالا از مکان های مختلف هستند.
رایج ترین لهجه هایی که معمولا در تدریس زبان در جهان مورد استفاده قرار می گیرند هر دو مصنوعی هستند: زبان عمومی آمریکایی (لهجه سواحل غربی آمریکا که توسط برخی از سخنوران با قدر و منزلت بالا و حتی در خارج از این منطقه استفاده می شود) و لهجه بریتانیایی (که در مدارس خصوصی در قرن نوزدهم توسعه یافت و گروه های با قدر و منزلت بالا در انگلستان از آن استفاده می کنند). گر چه هر دوی این لهجه ها در بیش از یک منطقه گسترده ی جغرافیایی استفاده می شوند، هر دو لهجه های بومی هستند (آمریکایی یک لهجه در آمریکا و بریتانیایی یک لهجه در انگلیس است). این لهجه ها بیشتر و توسط افراد بیشتری در این کشورها شنیده می شود بنابراین مردم با آنها آشناتر هستند. اینها لهجه هایی هستند که لغت نامه ها نیز بر مبنای آنها هستند. از آنجا که آنها در مناطق گسترده ای و توسط مردم با طبقه اجتماعی بالاتر استفاده می شوند، لهجه های مناسب برای تدریس به زبان آموزان خارجی زبان انگلیسی تلقی می شوند. به همین دلیل، آنها «لهجه های مرجع» نامیده می شوند.
هنگامی که رادیو در اوایل قرن بیستم توسعه یافت، بسیاری از ایستگاه های رادیویی در ایالات متحده و انگلستان بسیاری از مجری ها و گویندگان خود را بر اساس لهجه هایشان انتخاب کردند. بنابراین «زبان عمومی آمریکایی» برخی اوقات به عنوان معیار شبکه «Network English» و زبان بریتانیایی گاهی اوقات به عنوان معیار «بی بی سی انگلیسی» شناخته شده است. تاثیر چنین سیاستی البته افزایش اعتبار لهجه مرجع و افزایش جمعیتی بود که در معرض این لهجه ها قرار می گرفتند. اتفاقا بی بی سی دیگر به این سیاست پایبند نماند و اکنون از خوانندگان اخبار و مجریان با طیف وسیع تری از لهجه ها بهره می برد.
در تمامی زبان ها، برخی از لهجه ها از اعتبار بالاتری در مقایسه با دیگر زبان ها برخوردار هستند. «آزمون قضاوت» در خصوص بسیاری از زبان ها که نشان می دهد که مردم در یک جامعه اغلب قضاوت مشترکی در خصوص لهجه ها دارند. به عنوان مثال در انگلستان لهجه مرتبط با شهر بیرمنگام «زشت ترین» لهجه و لهجه لندن به عنوان لهجه «مجرمان» شناخته می شود. این قضاوت بومی ها است یعنی اگر آمریکایی ها لهجه های بریتانیایی را بشنوند، چنین قضاوتی در این خصوص نخواهند داشت. در آمریکا بسیاری از سخنرانان در برابر لهجه جنوبی تعصب دارند، اما مردم بریتانیا لهجه جنوبی را بد نمی دانند. قضاوت های این چنینی به هیچ وجه بر اساس خود لهجه نیست – اگر لهجه های مختلف انگلیسی به روس ها گفته شود، آنها نمی توانند میان لهجه های با اعتبار بالا و پایین تمایز قائل شوند.
شما باید سعی کنید در مورد لهجه های مختلف بی طرفانه موضع بگیرید و هیچ لهجه ای را بر دیگری ارجح ندانید.
این دو لهجه مرجع، «لهجه های استاندارد» نیستند چرا که الزامی ندارد که همه از آن استفاده کنند. این لهجه ها الزاما صحیح ترین و یا دقیق ترین لهجه ها هم نیستند و تنها بر حسب تصادف است که دارندگان این لهجه ها دست بالا را دارند