در زبان انگلیسی میبایست روان صحبت کرد یا دقیق؟ اولویت با کدام است؟
یکی از دغدغه هایی که اکثر فارسی زبان ها با آن درگیر هستند روانی صحبت به زبان انگلیسی است. به شکلی که اولویت اصلی آن ها پس از چند ترم رجوع به کلاس های زبان، ظهور این توانایی در ایشان است که بتوانند به صورت روان (fluent) صحبت نمایند.
شاید بتوان گفت این بحث ریشه فرهنگی داد. چرا که معمولا در فرهنگ ما ایرانی ها دغدغه ای درمورد صورت و ظاهر همه چیز وجود دارد. به شکلی که ما در معماریمان، مهمترین اصل انتخاب یک ساختمان را نمای زیبای آن میدانیم. در انتخاب لباس، شکل ظاهری بیشتر از کیفیت آن دارای اهمیت است. حتی میتوان گفت در غذا درست کردن معمولا تزیین غذا و شکل ظاهری آن از کیفیت و سلامت آن غذا برای ما اهمیت بیشتری دارد. فارغ از مباحث فرهنگی میبایست بر این نکته تاکید داشت که روانی صحبت اصلی بسیار مهم و امتیازی مثبت برای هر شخصی به حساب می آید. اما باید در نظر داشت که در یادگیری زبان خارجی، اولویت همواره با دقت و صحت گفتار همراه است و روانی صحبت و شکل ظاهری استفاده از زبان در اولویت بعدی قرار دارد. این دغدغه در یادگیری زبان خارجی در بین ما ایرانی ها تا آنجایی پیش رفته که معمولا یادگیرنده های زبان انگلیسی بعد از چند ترم سعی میکنند یک لهجه مورد استفاده که زیاد با آن برخورد دارند را تقلید کنند. این تقلید معمولا به صورت غیر علمی و در اصطلاح عامیانه به صورت ادا درآوردن میباشد. به صورتیکه شخص سعی میکند با سرعت زیاد و با تقلید اصوات به صورتیکه آن را در لهجه دلخواد خود میشنود زبان انگلیسی را صحبت کند و توجهی به تلفظ صحیح لغات و اصطلاحات، ساختارهای قواعدی و گرامری آنها و استفاده درست از لغات ندارد که این امر معمولا وقتی که با لهجه ای غیر علمی همراه میشود باعث ایجاد سوء تفاهم های زبانی بسیاری برای مخاطب میگردد. لذا نکته ای که میبایست همواره زبان آموزان به آن توجه کنند اینست که در زبان انگلیسی و در ه زبان دیگری که مشغول یادگیری آن هستند، اولویت اول با استفاده درست از لغات، گرامر و تلفظ لغات و در مرحله بعدی لهجه استاندارد استکه آن نیز میبایست تحت آموزش شخص خبره و نه صرفا با گوش فرادادن و سلیقه فرد انجام گیرد.